Een machinist bij de Nederlandse Spoorwegen, 62 jaar oud en al 38 jaar bij NS in dienst, met een loon van € 2.140,80 bruto per maand (bij 24 uur per week), heeft samen met een aantal collega’s onvrede tegen de leiding van NS. Samen met een aantal collega’s heeft men op 7 juli 2017 werkoverleg op station Amsterdam CS. De uitnodiging voor dit werkoverleg vermeldt onder meer: Stop afbraak NS, terug met de menselijke maat bij NS, verminder regeldruk. Men baalt ervan dat de vakbond niets doet en “dus moeten wij het maar zelf doen!” Doel is “stoom afblazen en kracht bijzetten”. Op 7 juli dreigt men met de ongeveer 40 op Amsterdam CS verzamelde werknemers van NS het spoor op te lopen. De machinist, woordvoerder, belt om 17.09 uur met de treindienstleiding om dit aan te kondigen. De treindienstleiding is uiterst verbaasd: “Ja maar, wacht even, wie heb ik nu aan de lijn? Heel even, met wie doe ik nu zaken?”. Antwoord: “Ja, je doet geen zaken met mij, maar ik doe uh, ik ben machinist en wij hebben hier werkoverleg over van alles en nog wat.”. “Dus jullie willen Amsterdam Centraal helemaal gaan platleggen, begrijp ik dus?”. Antwoord: “Ja, en wij hebben al gebeld naar de shiftleader, en nu bel ik jou als laatste dus op en anders gaan we echt het spoor op”.
Het treinverkeer raakt ontregeld, enkele actievoerders trekken aan de noodrem en 75 treinen vertrekken die avond niet. De machinist wordt gezien als leider van deze wilde actie. NS verzoekt ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Het verweer: “stakingsrecht”. Terecht beslist de kantonrechter te Almere op 6 december 2017, dat deze wilde actie niet kwalificeert als een collectieve actie ex artikel 6 Europees Sociaal Handvest. Er was wel onvrede maar de actie kon redelijkerwijs niet bijdragen tot uitoefening van het recht op collectief onderhandelen. Men wilde alleen “stoom afblazen”, men opereerde voornamelijk anoniem en er waren geen concrete doelen. Het verweer dat de machinist zwaarder wordt getroffen dan zijn collega’s (“ongelijke behandeling”) gaat niet op; de machinist was woordvoerder en speelde een andere rol. Resultaat: arbeidsovereenkomst machinist per 1 januari 2018 ontbonden. Zelfs zonder transitievergoeding! De machinist heeft volgens de kantonrechter ernstig verwijtbaar gehandeld. Conclusie: emotionele acties op de werkvloer, zonder dat gesproken kan worden van een poging om collectief te onderhandelen, worden niet beschermd en zijn, zeker als die acties tot gevaar kunnen leiden, aanleiding voor ontslag.